93/3/24
7:43 ع
گاهی قبول کردن اشتباهات بزرگ ارزش انسان را زیاد می کند و گاهی عدم قبول و پذیرش اشتباهاتی که خیلی بزرگ نیستند ، مایه از بین رفتن اعتبار آدم می شود
ریشه این قضیه همان حق پذیری و تسلیم حق بودن است که در خیلی از ما نیست !
مسلمان از ریشه "سلم" است و معنای آن را تسلیم حق بودن بیان کرده اند و برای همین است که امیرالمومنین می فرمایند "الاسلام هو التسلیم"
کسی که اشتباهاتش را قبول می کند (هرچند ممکن است ، زبانی نگوید قبول کردم ولی بعدا اشتباهش را اصلاح کند) این روحیه "مسلمانی" دارد ، هرچند در ظاهر مسلمان نباشد
این همان روحیه ای است که موجب حرکت رو به رشد انسان ها می شود و عدم آن انسان را هرچند الان خوب باشد و در مسیر حق ، به اضمحلال می کشاند...
این همان است که بقول استاد مرحوم علی صفایی(ع.ص) : سلمان ها در حالی که کافر بودند، حرکتشان آنها را به " رسول " منتهی کرد و زبیرها در حالی که با رسول بودند، رکودشان آنها را به " کفر " پیوند زد.
"حق طلبی" و "حق پذیری" عاملی است که ممکن است انسان به ظاهر کافری را نهایتاً سعادتمند کند و برخی از ما مسلمانان شناسنامه ای را به دوزخ بکشاند !
این حرف شاید برای خیلی سنگین باشد ....پیشنهاد می کنم در این باب فصل آخر کتاب عدل الهی شهید مطهری در مورد کافر نیکوکار را مطالعه بفرمایید